Kerk in actie ondersteunt het werk van Borderline Lesvos
Borderline Lesvos, partner van Kerk in Actie, helpt vluchtelingen die vastzitten op het Griekse eiland Lesbos. Ze ontvangen vluchtelingen die met bootjes aankomen, geven advies en lessen aan kinderen en helpen op de kust van Lesbos. Alice Kleinschmidt werkt bij Borderline Lesvos en vertelt over de recente ontwikkelingen waarin hulp aan mensen die stranden hard nodig is.
Kinderactiviteiten en ontvangstkantoor dicht wegens corona-maatregelen…
Helaas moesten we ook op Lesbos onze kinderactiviteiten sluiten om-dat vanwege de maatregelen in de strijd tegen het coronavirus alle scholen dicht zijn. Inmiddels is ook ons ontvangstkantoor dicht, net als de winkels en cafés. Alles wat dicht kan moest dicht. Het is heel triest voor ons, omdat we weten hoezeer de kinderen een dagritme en een soort vredige omgeving nodig hebben. Maar natuurlijk respecteren en steunen we de maatregelen om het virus te bestrijden. We kunnen ons niet voorstellen hoe erg het zou zijn als het virus het kamp van Moria binnenkomt waar nog steeds 20.000 mensen zitten. NGO’s roepen op tot evacuatie van de vluchtelingenkampen op de eilanden, maar niemand luistert …
… maar hulp aan vluchtelingen op het strand heel belangrijk!
Bij onze “Proti Stassi” activiteiten, de hulp als vluchtelingen aankomen in het noorden van Lesbos, zijn we meer nodig dan ooit. De meeste hulpverleners zijn verdwenen (door het geweld, het coronavirus en de sluitende grenzen). Ook de lokale autoriteiten en politie reageren zeer negatief op de nog aankomende vluchtelingen aan de kust. Momenteel zijn er meer dan 90 vluchtelingen gestrand in de middle of nowhere (op drie verschillende plekken), bewaakt door één politieauto. De mensen mogen zich zelfs niet registreren voor asiel door een nieuwe maatregel van de overheid. Hoe dan ook, deze hele week hebben we de mensen, die hier verder zonder enige vorm van hulp zitten, kunnen voorzien van warme thee, kleding, laders voor mobieltjes, water en wat koekjes en eten. Ik ben er zelf verbaasd over hoe snel dingen kunnen veranderen. Daarom zijn we zo dankbaar dat jullie ons werk steunen en dat we dankzij jullie in staat zijn om hier op het strand te staan en een beetje veiligheid en waardigheid te bieden aan mensen die verder van niemand hulp krijgen.
Het werk is er niet makkelijker op geworden
Onze visie is dat alle mensen gelijk zijn en niet verdeeld zijn in mensen met, en mensen zonder een verblijfsvergunning. Maar sinds de nieuwe regering in juli 2019 aantrad is het er niet makkelijker op geworden. Zo kunnen erkende asielzoekers zich nu niet meer registreren voor gezondheidszorg en sociale verzekeringen. Ons werk om mensen te helpen integreren wordt moeilijker. Terwijl asielzoekers die in 2018 of 2019 zijn aangekomen nog wachten op een beslissing, worden de aanvragen van enkele recent aangekomen mensen snel afgehandeld en wordt geprobeerd hen uit te zetten. Meer dan voorheen worden mensen gearresteerd na hun eerste of tweede afwijzing. Zeker sinds 1 maart werd het alleen maar moeilijker. Nieuwkomers krijgen niet eens het recht om asiel aan te vragen. Honderden vluchtelingen zijn gestrand op het eiland en zijn rechtstreeks overgebracht naar deportatiecentra in het noorden van Griekenland. Het spraakgebruik is ook verhard: De regering spreekt over: ‘illegale migranten’.
Lokale bevolking voelt zich machteloos
Hoe reageert de lokale bevolking hierop? Zoals eerder verteld, heeft de lokale bevolking geprotesteerd tegen plannen van de centrale regering om een tweede ‘hotspot’ kamp aan te leggen. Ze voelen zich vooral machteloos. Eigenlijk lijken vooral de slechte leefomstandigheden van het grote kamp Moria een bron van onrust. “Het ergste is dat het politiek normaal is geworden om mensen jarenlang in vluchtelingenkampen op te sluiten. Ik ben bang dat de situatie compleet uit de hand kan lopen.”
Borderline Lesvos flexibel
We hebben als Borderline-Lesvos al veel veranderingen meegemaakt sinds we in juli 2015 begonnen. In het begin was het opvang van mensen aan de kust. Na maart 2016, toen de grens met Turkije dicht ging, hebben we ons gericht op het samenleven van de lokale bevolking en de vluchtelingen (Mosaik Support Center). We passen ons constant aan, en hebben steeds nieuwe ideeën voor activiteiten. We voelen ons nu als een opstandige puber die protesteert dat de EU eens in actie moet komen.
Voor mij is het belangrijk steeds scherp te blijven en na te denken hoe we de donaties zo goed mogelijk gebruiken. Hoe kunnen we lokale initiatieven steunen? Waar hebben vluchtelingen behoefte aan? Wat is haalbaar?
Wij denken dat het belangrijkste is om goed contact te houden met vluchtelingen en lokale netwerken. Daarbij gaan we ook meer samenwerken met organisaties die vluchtelingen rechtshulp geven. Ik hoop dat we ook dit jaar weer een blijvend verschil kunnen maken voor vluchtelingen hier!